Bir zamanlar, sık bir ormanın ortasındaki küçük bir köyde Emily adında bir kadın yaşarmış. Emily, basit bir hayat yaşayan, küçük bahçesiyle ilgilenen ve günlerini ormanda dolaşıp doğanın güzelliğine hayran kalarak geçiren kibar ve nazik bir ruhtu.
Bir gün Emily yürüyüşlerinden birinde tuhaf ve gizemli bir ağaca rastladı. Rüzgârda kıvranıyor ve bükülüyormuş gibi görünen budaklı ve buruşuk dalları olan ağaç, daha önce gördüğü hiçbir şeye benzemiyordu. Ağaca yaklaştığında, bir kadının yüzünün resminin oyulmuş olduğunu fark etti, gözleri huzurlu bir uykuda kapalıydı.
Ağaca çekildiğini hisseden Emily oymaya dokunmak için uzandı ve parmakları kaba kabuğa dokunduğunda vücudunda bir enerji sarsıntısının dolaştığını hissetti. Aniden gözleri açıldı ve artık ağaca değil, mavi gözyaşlarıyla ağlayan bir kadının görüntüsüne bakıyordu. Kadın üzgün ve yalnız görünüyordu ve Emily ona yardım etmesi gerektiğini biliyordu.
Emily hiç tereddüt etmeden ağaca kendi görüntüsünü oymaya başladı, nazik ve sevgi dolu bir yüze sahip, kollarını kucaklama hareketiyle iki yana açmış bir kadın oymacılığı yaptı. Çalıştıkça ağlayan kadının gözyaşları kurumaya başladı ve ifadesi yumuşadı, yerini huzur ve memnuniyet aldı.
Güneş batmaya başladığında ve Emily oyma işini bitirdiğinde, eserine hayranlıkla bakmak için geri çekildi. Ağaçta şimdi iki oyma vardı, biri ağlayan bir kadın, diğeri ise sevgi dolu bir kucaklamaydı ve Emily onlara bakarken derin bir tatmin duygusu hissetti.
Ormanın köylüleri kısa süre sonra Emily'nin yaratılışını duydular ve ağacı görmek için çok uzaklardan geldiler. Oymaların güzelliği karşısında hayrete düştüler ve birçoğu, nezaketi ve cömertliği için Emily'ye teşekkür ederek ağacın dibine hediyeler ve adaklar bıraktı.
